آنجا که گریه امانم نمی دهد

رو به دوربین نگاه کرد و با همان صدای آرام و لرزان گفت:

" ادب مرد به ز دولت اوست "

سرش را پایین آورد و به کاغذی که جلوش بود نگاه کرد و خواست که متن نوشته را بخواند، اما به نظرش رسید که باید دوباره بگوید یا ده باره و صدباره و هزارباره شاید...

پس سرش را بلند کرد، نفسی کشید، آرام لبخندی زد و رو به دوربین گفت:

" ادب مرد به ز دولت اوست "