به نامش و به یادش

خوب اولین مشتری کافه من کورش است که نشانی اینجا را می داند و فعلن با دلگرمی اوست که اینجایم
این اولین نوشته است... تازه باز کرده ام و باید اول دستی به سر وروی اینجا بکشم... با اینکه از اولینها هستم که به لطف نوشته های هودر در روزنامه های فله ای آن روزها بلاگر را شناختم و خانه ای گرفتم اما هیچوقت نشد که بخواهم بنویسم و الان که خواسته ام حتمن دلیلی دارد و خواهم گفت...
بعدن اما...
پس فعلن برای کورش می نویسم که گرچه هیچ وقت ندیده امش، از هزاران کیلومتر آن سوتر، امیدوارم سری به خانه من بزند...
خانه ای...
کافه ای شاید...
کافه میم