Monday, April 4, 2011

گهواره رویایی

اهل کوهستان اگر باشی و به لرستان بیایی و ازاشتران کوه و نگینش که در هر تعطیلاتی شلوغ است، صرفنظر کنی و بخواهی برنامه ای بروی که هم دشت داشته باشد و هم کوه، هم رودخانه و هم آبشار و هم شب مانی و مهم تر از همه اینکه جای بکر و خلوتی باشد. دشت گهواره جای خوبی برای برنامه ای نه چندان سنگین است.
تا خرم آبادش که گفتن ندارد.
ده - پانزده کیلومتری شمال غربی خرم آباد دهی است به نام قلعه سنگی که کمی بعد از آن جاده آسفالته تمام می شود و دوراهی سرمرغ سفلا جای خوبی است برای شروع حرکت در امتداد جاده خاکیی که اگر گلی باشد به خاطر باران شب قبل خرم آباد است. صبح زود اگر راه افتاده باشی پشت سرت خورشید است و سمت چپت قله های پوشیده از برف سفیدکوه و سمت راستت کوه کمرسیاه که محلی ها مخمل کوهش می گویند از بس که یکدست سبز می شود مثل مخمل با اولین هر بارانی. بعد از گذشتن از روستای سرمرغ علیا و استقبال گرم سگان نگهبانش سرازیر می شوی به دشت زیبای گهواره و اگر بهار باشد در گوشه گوشه مسیرت مهمان شکوفه های صورتی بادام کوهی خواهی بود. گردنه بعدی را که بالا می روی می رسی به دشت ابابیل که یادگار پرستوهایی است که روزی که به جنگ ابرهه می رفته اند سنگهایشان را اشتباهی آنجا ریخته اند پر. بعد از پنج شش ساعت حرکت آرام و گذشتن از کنار شکوفه های بادام، رود پرپیچ و خم، دشتهای سبز سبز، سیاه چادرها، دختران زیبای کوچ  و گله هاشان هرجا که از هریک از گردنه های مخمل کوه (کوه کمرسیاه) بپیچی سمت راست و بزنی به دل مخمل کوه و جهت حرکت را عکس کنی در حالیکه رودخانه ای هنوز در کنارت باشد و مخمل سبز کوه کمرسیاه سمت راستت و کمی دورتر و پشت آن شاید قله های کوه سفید را هم ببینی، به تنگ پیازه می رسی که جای مناسبی است برای اقامت شبانه. جایی که اگر از شبانهایی که آن اطراف هستند بپرسی نشانی آبشارها و حوضچه های چند طبقه ای را می دهندت همان نزدیک که حتا در سردی اوایل بهار هم آنقدر آبش گرم هست که وسوسه بشوی تنی به آب بزنی و تجربه لذت بخش بوسه های ماهیان کوچک مهربان رودخانه بر دست و پاهای خسته و تاول زده که تا همیشه در ذهن من یکی می ماند به گمانم.
در ادامه حرکت در امتداد رودخانه و پس از گذشتن از جاهایی که تنگه کمی تنگتر و دیواره ها تیزتر می شود و غارهای بزرگ جا خوش کرده میان دیواره ها به تنگ حسن می رسی که نامش را از روستایی گرفته که محل زندگی پیرمردی است به نام حسن و دو خانواده دیگر که دو فرزندش هستند و معمولن هم آنجا نیستند. از آنجا به بعد در کناره سمت چپت باید بتوانی جاده آسفالته و رفت و شد ماشینها را ببینی که اگر خسته باشی به جاده می زنی و اگر نه می توانی تا ده دارحوض راهت را ادامه دهی.

شکوفه های بادام کوهی
چوپان و گله - دشت گهواره
دشت ابابیل
رودخانه - تنگ پیازه
ماهی های رود- تنگ پیازه
آبشار وحوضچه - تنگ پیازه
محلی ها می گویند اسفند و فروردین و اریبهشت بهترین است برای آمدنش، البته وقتی که چادر ضد آب یا پوششی برای بارانهای احتمالی خرم آباد را فراموش نکرده باشید.
.
عنوان متن در ابتدا "پیشنهاد سفر: تنگ گهواره، سرزمین رویایی".

1 comment:

  1. و من تو را نصیحت میکنم که اگر جای بکری رفتی که خیلی خوشت آمد، در بوق و کرنا نکنی که پای آدمی زاد به هرجا برسه گند میزنه بهش!!! مثلا همین گهر را نگاه کن. من که نرفتم ولی الان ظاهرا طوری شده که بچه های خودمون که سالی 2،3 بار میرفتن اصلا حالشو ندارن که برن! اینجا هم تمام مزیتش در بکر بودن و خلوت بودنش بود. اگر همین مکان پر از آدم بود و هر گوشه کناریش به مرحمت همین آدمها پر از آشغال و ... شاید این زیبایی دیده نمیشد. حالا نمیگم که فقط برای خودت نگهش دار، برای آشناها و دوستان بگو ولی زیاد نه!!! ;)

    ReplyDelete